Ik ga een paar dagen op vakantie

Ik ga een paar dagen op vakantie. En nu hoor ik sommigen denken: Ja maar Jeanette, jouw leven is toch 1 grote vakantie? Nee, ik ben gewoon in een ander land, een land met hier en daar een palmboom en rare dieren in de Jungle die je in Nederland alleen in Artis ziet, maar dat betekent niet dat ik altijd vakantie heb. 

Mijn zoon en ik bedachten van de week dat verandering van omgeving ons goed zou doen. We zijn immers trekkers en geen blijvers. En omdat we nu noodgedwongen even moeten blijven, wil dat niet zeggen dat we dan maar sippig moeten thuiszitten. Verandering van omgeving dus. Op naar de zee. Het zal me goed doen.

Op mijn vorige persoonlijke blog van ‘drup, drup, drup” kwamen best wel lieve reacties van mensen die ik al heel lang tot mijn vrienden reken ook al heb ik ze nooit ontmoet. Maar uiteraard en zoals gebruikelijk ook een bende zure. Want ik mag niet zeiken, ik heb een prima leven en Mexico is een prachtig land. Eén iemand had zelfs een reactie getypt die meer woorden telde dan mijn blogpost en elke paragraaf getuigde van irritatie van zijn kant en onkunde over mij en mijn leven en zoals met zoveel zure reacties kwam het van iemand die zich niet eerst verdiept in mij en de artikelen die ik schrijf, en die niet eens even rondkijkt op de website voordat het oordeel gevormd wordt. Gewoon BAM! Je bent een zeikerd en je overdrijft en er klopt niks van wat je schrijft. Zo is Mexico helemaal niet.

Tja, begrijpend lezen is ook een kunst, want wat zeg ik in veel van mijn persoonlijke blogs: De soep wwordt zelden zo heet gegeten als hij wordt opgediend, en over het algemeen is het dat wat het is: een momentopname, en volgens mij schrijf ik dat ook in mijn “drup, drup, drup”-blog. Maar goed Nederlanders zouden geen Nederlanders zijn als ze niet kort door de bocht ongezouten ergens hun mening neerzetten toch? Oh, wacht, ik ben ook Nederlander. Waarom mag ik dat dan niet zonder dat mijn kop eraf gehakt wordt?

Nu ja, delete, doei! En nog even de lieve reacties lezen van mensen die wel begrijpen hoe het op dat moment zit. Misschien moet ik geen persoonlijke blogs meer schrijven en mijn emoties maar voor me houden. Ach weet je,  Ik wil er niet eens over nadenken. Het feit dat ik die harde woorden niet zomaar van me af kan schudden zegt iets over de hoe ik momenteel in mijn vel zit. Ik ben super kwetsbaar, en ik weet niet waarom. En begrijp mijzelf ook niet. (lees hier het “drup, drup, drup, artikel als je nieuwsgierig bent (klik)” )

Ik ga lekker schelpen zoeken, en met mijn voeten in hagelwit zand een gebakken vis eten, en genieten van een onbelemmerd uitzicht op mijn zo geliefde horizon.

Maar eerst motorrijden, 6-8 uur lang, rustig aan, via, via uiteraard, ik geloof dat er een apenkolonie op het programma staat en een vlindertuin, en een kerk met een prachtige plafondschildering. En dan op de terugweg een stad waar ik wil rondkijken en een lunchen op de andere rand van de Chicxulub krater. Dat gat in de grond wat ontstaan is nadat die komeet op aarde stortte die de dinosaurussen deed uitsterven. Even ter verduidelijking: “De andere Rand” is de overkant van de krater ten opzichte van waar het monument en het dinosaurussen park is. Dat ligt ergens voorbij Progresso op het schiereiland in het pietepeuterige dorp Chicxulub Puerto.

Ik beloof jullie om veel foto’s te maken en die upload ik, mits ik internet heb op mijn WhatsApp kanaal Jeanette in Mexico (klik) gedurende mijn verblijf aan de andere kant van het Yucatan Schiereiland.

Tot later!