Mijn papieren rietje

Gisteren heb ik weer aan de kampioenschappen “Milkshake drinken door een kartonnen rietje voordat het is opgelost” meegedaan, zonder succes overigens. Voor ik het wist was het rietje voor de helft aan het oplossen in mijn aardbeien-ijs-prut. 

Ik vraag me altijd af wat de impact voor het milieu nu werkelijk als als ik zo zit te worstelen om de brij van de milkshake door het steeds slapper wordende rietje zit te zuigen. Temeer omdat het rietje door een plastic dekseltje is gestoken. En hoe gezond dat nu helemaal is voor mijzelf, de enorme zuigkracht die je moet opbrengen als dat rietje verweekt in je milkshake, en de snelheid waarmee je het koude goedje naar binnen moet werken, maar ook de vraag: wat lost er nu precies op in mijn drinken? Zit er bijvoorbeeld lijm verwerkt in die rietjes? En lees ik over een jaar of 10 in de krant hoe vreselijk slecht die lijm is voor de mensen en pleit dan 1 of andere wetenschapper weer voor plastic. En dan is de hype van wereld-reddende-rietjes opeens weer voorbij en ben ik door schade een stuk achter de wagen met mijn door die chemicaliën opgelopen ziekte?

Ik ben geen voorstander van papieren rietjes, en ook niet van herbruikbare rietjes. Elke keer als ik zo’n metalen staafje in mijn drinken zie staan heb ik de neiging weg te lopen naar het volgende terras. De bacteriën die zich in zo’n ding kunnen vestigen, om nog maar te zwijgen van de algen. Kijk, als een plastic of papieren rietje mij aangeboden wordt in een individuele (plastic) verpakking vanwege de hygiene, waarom zou ik dan een rietje gebruiken waar Jan en alleman voor mij heeft zitten lurken? En dan ook nog in een land waar “schoon” een heel ander begrip is dan in mijn hoofd.

Dan heb ik nog weer liever zo’n smerig kartonnen rietje, dat voelt ook prettiger in je mond dan zo’n kil metalen ding.

Ik denk echt niet dat ik de wereld red als ik een ander rietje gebruik, ik denk dat er maar 1 iets beter van wordt van al die heisa over rietjes en milieu en dat is de fabrikant. Die kan lekker milieuvriendelijk meer geld vragen en daar stopt alles wat goed is…….voor iedereen die daarna nog met het rietje te maken heeft. Want het inkopen is duurder, dus is mijn drankje duurder en mijn gebruikerservaring is ronduit ruk.

Beter om GEEN rietje te gebruiken en gewoon te drinken zoals je als volwassenen hoort te drinken.

En daar zit voor mij het knelpunt in dat hele “red de wereld”-gedoe en de “het moet anders mentaliteit” die we door onze strot geduwd krijgen, want als een fastfoodketen echt betrokken zou zijn bij de wereld en de toekomst van de wereld zouden ze ook het plastic dekseltje niet meer gebruiken. En bijvoorbeeld herbruikbaar servies gaan gebruiken…..oh, wacht, waterschaarste……tja, daar vind ik ook wat van, maar goed, we blijven bij het milieu deze keer en de kut rietjes.

Ik denk dat de vervuiler niet alleen maar de consument is zoals “men” ons doet geloven. Er ligt ook een nobele taak bij de producent, en zo lang we die niet aanpakken, ga ik als consument niet mee in de gekte. Zelf mijn hamburger-resten uit het recyclebare kartonnen doosje schrapen terwijl alles in dezelfde vuilniszak verdwijnt achter de klep? …….Zoek het ff uit zeg met je tegenstrijdigheden.

De recycle cultuur in veel landen is een inkomstenbron voor vele arme mensen. Die hangen dagelijks op zijn kop in de vuilnisbakken en struinen stranden, parken en bermen af op zoek naar plastic, karton, blikjes en glas, en leveren dat voor een paar grijpstuivers in bij de recycle-boer die er dan mooie pakketten van maakt die op grote dieseltrucks vervoerd worden naar een vage plek heel ver weg en dan gebeurt er iets magisch, dan verandert het in…..afbreekbare rietjes bijvoorbeeld of die goedkope K-t-shirts die naar 3x wassen geen vorm meer hebben maar wel een trots labeltje: gemaakt van gerecycled plastic.

Die mensen, die vuilnisbak-duikers zeg maar, leven daar van. Als ik als een gek ga recyclen, dan zijn zij hun inkomsten kwijt. Kijk, daar kun je je in het correcte Nederland niets bij voorstellen, maar in sommige landen kan zo’n ongerecyclede vuilniszak vol afval het verschil betekenen tussen hongerige kinderen of kinderen met een volle maag. Wel naar school en niet naar school, omdat het uniform wel of niet betaald kan worden. Dat soort verschillen.

Zolang het hele ‘denk aan het milieu’-ding een hype is en als een hype gebracht wordt is het geen echt ‘ding”, maar is het zakkenvullerij. Simpel. Iemand ergens verdient goed geld aan “De Narrative” en speelt in op jouw emoties en jij kiepert braaf al je vers gesneden groente in een Tupperware bakje om 1,50  te besparen en zo het milieu te redden.

Het probleem zit hem in het aanbod, die vers gesneden groente zou niet eens aangeboden moeten worden! Dat is namelijk de kern van het probleem, dat aanbod. Snij zelf je groente als je de aarde wilt redden van de ondergang.