Centen tellen en dromen
Ik tel centen, nu ja, ik tel pesos. Samen met mijn zoon. Hoeveel hebben we als we alles op 1 hoop gooien en is dat dan genoeg voor een huis, 2 huizen, 4 huizen, een stuk land vol zeecontainers die we verbouwen tot huizen.
De volgende motorreis wordt een reis met als doel een woonplek te vinden in Mexico. We hebben een aantal steden op de lijst staan waar we persé willen kijken en wat langer willen blijven, zoals Tampico en terug naar Barra de Navidad in Colima en Oaxaca Stad.
En misschien wel gewoon terug naar Baja California Sur, waar je weet dat er geen ene reet te doen is maar waar wel veel toeristen doortrekken, vooral op de motor en dan de trotse eigenaar worden van een stuk woestijn en daar onze droom realiseren.
Wat is die droom? Tja, daar heb ik meer woorden voor nodig dan dat jouw aandachtsspanne reikt op het internet. Maar een paar zaken zitten wel verweven in die droom
- andere vormen van inkomsten creëren
- een thuisplek of uitvalsbasis
- een eigen bubbel maken
- investeren
- vastigheid
Die laatste voeg ik steeds toe, want hoewel mijn zoon blijft zeggen dat blijven reizen ook wel leuk is, en nooit ergens meer een vaste plek hebben hem ook wel aanspreekt beseffen we allebei dat ons inkomen via het internet op de tocht staat. Zowel van hem als van mij, door de komst van de AI.
Dus we moeten inkomsten genereren die voor hem een toekomst bieden, een pensioen, een garantie zo je wilt, voor enige financiële zekerheid voor de jaren die komen.
Daarnaast in detail, droom ik van een huis. Welke vorm wil ik, wil ik een containerhuis, of gewoon een huis in een leuke wijk in de stad? De “Wonen-op-het-strand”-droom heb ik opgegeven, dat is in Mexico onbetaalbaar. IK heb het gedaan en ik ben blij dat ik het heb mogen ervaren. Ik focus nu vooral op wat ik dan leuk vind in een huis en wat zou kunnen bijdragen aan mijn geluksgevoel. Waar dat huis dan ook maar staat.
Ook daarvoor heb ik een lijstje, want je leert van al die tijdelijke onderkomens, en al die kennis stop je dan in je toekomstdromen. (lees ook: Studio of Huis? Wat is fijner?)
Ik wil
- een grote veranda, liefst helemaal rondom het huis
- een buitenkeuken
- een klein huis met 1 slaapkamer
- een wasmachine (en die mag op de veranda)
- een muur om mijn huis
- het liefst een voor en achterdeur en een lange gang (voor luchtkoeling)
- een tuin of een grote binnenplaats
- planten en een groentetuin, en zeker weten aardbeien en tomaten
- een Spaanse peperplant in de vensterbank en lavendel
- een leuke keramische kleurrijke wasbak in de badkamer
- een grote spoelbak in de keuken
- een gepolijst betonnen aanrecht
- geen kastjes (daar kruipen beesten in) maar planken in de keuken
- zonnepanelen en zelfstandig zijn daarin
- een eigen put/bron
- een raam in de badkamer
- een raam bij mijn bed
- de eethoek op de veranda
En het lijkt me wel leuk om in een container te wonen, maar een leuk huisje in de stad is misschien wel verstandiger, iets met bereikbaarheid enzo.
Kijk, in de praktijk wordt het waarschijnlijk een groot huis met een bovenverdieping waar we dan een bovenwoning van maken. De meeste huizen hebben hier een enorm dakterras bij de bovenverdieping. En elke slaapkamer heeft een eigen badkamer, dus dan maak je van 1 badkamer een keuken, van 1 slaapkamer de woonkamer, een trap naar het dakterras en hupla je hebt twee huizen in 1. Een soort Kangaroo woning. Ideaal om je seniore mama toch zelfstandig te laten wonen, maar wel lekker dichtbij.
Dat zegt mijn zoon dan he? Of twee containers tegenover elkaar met een schuttinkje ertussen en een deur. met elk je eigen tuin enzo. Of……of……..
We vergelijken bouwprijzen en landprijzen in verschillende staten van Mexico.we bekijken de toeristenstromen, we bekijken mogelijkheden, en we verdelen ons spaargeld, keer op keer op keer……..net als vroeger: Stel je wint ene miljoen? Wat zou je dan doen?
Wat zou jij doen als je een miljoen wint?
Rituelen en minimalistisch leven
Dit vind je misschien ook leuk
Ik woon in Mexico, of niet?
Mijn leven is best wel saai
2 reacties
Jeanette
Hey Sjoukje, dank je wel voor je reactie………als we klem zitten in een situatie denken we aan het verleden………daar raakte je me met wat je schrijft.
Ik denk dat ik sinds de lockdown die ik hier in Mexico heb meegemaakt het gevoel heb dat ik klem zit, die heeft me verandert. En het feit dat ik me nu realiseer dat ik een droom moet loslaten en realistischer moet worden over de toekomst. Dat is zo’n vreemd moment in je leven dat je afscheid neemt van iets wat je hebt gekoesterd, een soort rouwproces. Deze stad, dit huis, waar ik nu tijdelijk zit, vergroten het allemaal uit. Want ik zit absoluut niet op een voor mij goede plek. Maar het moet even. Nog een paar maanden en dan komt het wel weer goed, dan ga ik bewegen zowel fysiek als geestelijk.
En ja ik lees boeken, niet zoveel als vroeger, maar ik lees ze wel. Ik ga jouw boek opzoeken. het klink alsof ik daar wel van kan leren.Ik wil weten wat “Interne klok vertragen” inhoudt……..want ik denk dat dat nu gebeurd, alleen dat ontplooien dat lijkt nog niet te lukken.
En dan je compliment……zo lief. Schrijven voor mij is leven, ik vang woorden, ontrafel knopen vooral bij mijzelf. En het is altijd fijn te weten dat dat voor anderen dan ook het licht kan aandoen in lastige situaties. Ik ontwierp mijn schrijfstijl in een duistere periode in mijn leven, via een boek “The Artist Way” van Julia Cameron, (Misschien iets voor jou? dat gaat ook over ontplooien en over creatieve energie) haar “Morning Pages” dat doe ik nog steeds die methode. En hij is echt niet alleen maar voor artiesten, zoals men suggereert.
( https://juliacameronlive.com/basic-tools/morning-pages/)
Intuïtief schrijven. Elke ochtend. Dat helpt met het vinden van het lichtknopje zeg maar, als ik dwaal in mijn hoofd en niet weet waar ik naar toe dwaal.
Dank je wel voor je lieve reactie en de boektip.
En ik heb weer veel te veel woorden gebruikt, hahahaha. hartelijke groet uit Merida! Liefs, J.
Sjoukje van der Meer
Hey Jeanette. Eigenlijk is mijn reactie er eentje op jouw facebook post over ‘jakkeren en jagen en nietsdoen en wat ons gelukkig maakt’… En eigenlijk is het ook een soort van algemene reactie van mijn kant :-).
Volgens mij is het zo dat als we klem zitten in een situatie, dan denken we in het verleden. Als we actief zijn, dan denken we ‘het heden’. Als we zelf willen sturen en zelf sturen dan denken we ‘de toekomst’. Ik las onlangs een boek van Arnold Cornelis ‘de vertraagde tijd’. Een filosofisch zelfportret over de mens bij de eeuwwisseling. Over zelfsturing, extern gestuurd worden en je interne klok vertragen om je zoveel mogelijk te ontplooien. Lastig boek, voor mij althans, maar na 3x lezen een eye opener . Sommige boeken had ik graag eerder in mijn leven willen lezen… Lees jij boeken?
Nog een compliment; je hebt de gave om onder woorden te brengen waar veel mensen mee worstelen. Er zit heel veel herkenning in wat je schrijft. Misschien geeft dat je een goed gevoel, dat je van betekenis bent. Al is het maar voor een paar mensen! Dank voor dat!
Oant sjen!
Sjoukje