Studio of Huis? Wat is fijner?

De afgelopen blogs was ik flink mopperig, en ik heb maar 1 goed voornemen: Minder mopperen. Een omslag in mijzelf bereiken waarin ik probeer dat halfvolle glas iets meer te vullen. 

Ik zit overduidelijk niet zo lekker in mijn vel, maar ik kan natuurlijk ook de “schop onder de kont” methode toepassen en weer eens mijzelf een duw in de goede richting geven als het gaat om positiviteit. We zullen zien hoe lang ik het volhoudt. *Grijns*. Maar in dat licht der positieve beslissingen bedacht ik van de week: Eigenlijk heb ik een gezellig huisje en woon ik lekker. Hoewel ik dat in mijn nieuwe appartement nog even terug moet vinden. Er is niet veel verandert en toch is het anders. Andere tegelvloer, andere beneden buren dus andere dagelijkse geluiden. En het hele appartement is zo’n 30-50 cm kleiner dus ik heb minder ruimte op mijn aanrecht. Maar het is gezellig! En de boom voor het raam is fantastisch! (lees ook: Ik ga verhuizen!)

Ik woon meestal in studios, althans zo lijkt het. Hotelkamers zijn net studio’s natuurlijk minus de keuken. Het is dus best simpel om van een hotelkamer over te stappen naar een studio. En in mijn laatste hotel in Merida had ik zelfs een mini keuken in mijn hotelkamer.

In El Centenario bij la Paz, woonde ik ruim een jaar in een studio, en in Playa del Carmen heb ik de hele lockdown en de wachttijd voor de verblijfsvergunning in een studio gedaan. Even voor de duidelijkheid: een studio is waar je alles doet in 1 ruimte, je hebt alleen een aparte badkamer. (lees ook op mijn andere website: Wonen en Werken in Playa del Carmen de link opent in een nieuwe tab)

Ik heb ook niet veel meer ruimte nodig denk ik. Als je zo gewend bent om in hotelkamers te leven, leer je om in kleine ruimtes te leven, en als je zo weinig spullen hebt als ik dan heb je ook niet meer nodig.

Toch geniet ik nu enorm van het feit dat ik een woon-eetkeuken heb met een aparte slaapkamer. Ik vind dat wonen in de keuken prima, maar slapen in de keuken vind ik toch minder.Na heen en weer schuiven met de meubels heb ik een perfecte setting gevonden voor mij waarbij ik optimaal gebruik maak van de ruimte en een hoog gezelligheidsgehalte heb bereikt in mijn witte doos.

Gisteravond terwijl ik stond te koken en heen en weer liep om de tafel te dekken dacht ik: dit is gezellig. Ik voelde me bijna tevreden. Nee, ik voelde me tevreden. Maar het was maar zo kort dat die piekerige stress-modus uitging dat ik het amper kon vangen. Ik ben me er van bewust dat het er was, en ik probeer het vast te houden, en uit te vergroten. Want dit gevoel is precies wat ik nodig heb.

Kijk perfect is het niet, perfect is een huisje op het platteland met een veranda, een tomatenplant en een paar kippen of zo. Als er dan nog strand voor de deur is, man, dat is perfectie ten top. Een bosmeer mag ook, of een riviertje, daar settel ik ook voor. Maar dat is voor later, als ik oud ben.

Voor nu ben ik best tevreden met wat ik heb, zeker nu de stilte weer terug lijkt gekeerd in het gebouw. Alle bezoekende familie terug is naar Veracruz en Chiapas, en de waterdruk weer redelijk goed is, en de koters zijn weer naar school.

Wat ik hier ook fijn vind is het parkeergedeelte, ik rij van de straat een overdekte parkeer plek op, de huizen staan er boven zeg maar, maar het is geen kelder, de parkeerplekken zijn op straatniveau. En dan zijn er twee woonlagen met appartementen. Op de eerste verdieping hebben de appartementen twee slaapkamers, en op de tweede (in Mexico de derde verdieping) die hebben 1 slaapkamer. Daar woon ik dus. Ik heb geen bovenburen. (HOERA!!)

Ik woon best lekker in mijn mini huisje. Het is niet veel vloeroppervlakte, ik schat zo’n 40m2 in totaal. Maar ik herinner de grotere huizen, zoals in Cancun, waar ik zelden in de tweede slaapkamer kwam, want wat moest ik er mee? En in de Filipijnen in het klifhuis, waar ik het andere deel van het huis waar nog een slaapkamer was en een tweede badkamer en de woonkamer helemaal niet gebruikte en alleen maar in de grote keuken woonde en dan s’avonds de daarnaast geleden de slaapkamer met en-suite badkamer, zowel de keuken als slaapkamer hadden grote schuifpuien en prachtige terrassen uitkijkend over de zee. De rest van het huis kwam ik zelden.

Allemaal ruimte die je huurt waar je niks mee doet. Dit huis, is qua oppervlakte groot genoeg. En gezellig!

 

*foto: mijn studio in El Centenario, Baja California Sur, Mexico