1. Ik ben geen persoon van confrontaties

Ik ben niet echt een persoon van confrontaties. En problemen ga ik graag uit de weg. Toen ik in 2015 Nederland verliet was ik op de vlucht voor mijn problemen. Ik was uitzichtloos werkeloos door omstandigheden, niet omdat ik dom was geweest ofzo, maar ik had gewoon dikke pech. Op het verkeerde paard gewed, zoiets.

Ik had een huis wat gigantisch onder water stond, niet omdat ik dom was geweest ofzo, maar ook, gewoon dikke pech en te goed van vertrouwen. Dat is mijn tweede zwakte, ik ben te goed van vertrouwen. De kunstgreep die mijn hypotheekmeneer had gemaakt om mijn hypotheek rond te krijgen had hij nooit mogen doen, hij had gewoon moeten zeggen: dat kan niet. Want naast het huis onder water was ik ook de trotse eigenaar van twee woekerpolissen. Hij zei toentertijd dat het zo goed was. En we sloten voor 1 polis een nationale hypotheekgarantie af. Dat was voor de zekerheid vond hij. En ik geloofde hem. Maar ik leerde dat het niks met zekerheid te maken had.

Na een gewelddadig incident op mijn werk, waarbij een Marokkaanse Buurtvader me bijna op mijn gezicht timmerde op een late avond na een vergadering, en een heleboel hetze daaromtrent, was mijn reputatie zwaar beschadigd ook al was ik slachtoffer, en stond mijn leven een beetje onder een slecht gesternte. En waarom dingen soms lopen zoals ze lopen? Ik heb geen idee. Ik denk dat we in het leven allemaal keuzes maken, de hele dag door, en soms pakken die keuzes handig uit en soms niet, afhankelijk van hoe onze omgeving zich ontwikkeld, de interacties op onze keuzes van externe factoren en mensen, en de keuzes die andere mensen maken en weer andere mensen. Net als wanneer je een steen in het water gooit, de cirkels, dat zijn al die omstandigheden die onze keuze beïnvloeden, buiten onze invloed om.

Maar die “net mis”- mep van die Buurtvader was het begin van het einde van mijn glansrijke carrière, en mijn gezondheid, ook dat. Mijn hele wereld brokkelde af en stortte in. Inclusief mijn geestelijke gezondheid.

En net toen ik weer wat overeind krabbelde, werd ik werkeloos omdat mijn werkgever en zijn management team hadden besloten tot een niet waterdicht sluitende urenverantwoording en een serie slechte reacties op gemeentelijke aanbestedingen, en toen dat van die uren en daarmee de incompetentie enzo naar buiten druppelde volgde geen gunning van projecten, dat was buiten mijn beslissingen om. Hoewel het dan weer wel mijn beslissing was om bij dat bedrijf te gaan werken. Ze kochten mij weg bij een ander bedrijf, op basis van mijn uitstekende resultaten. Ik had daar, op dat moment een andere beslissing kunnen nemen. Maar dat deed ik niet. Ik volgde mijn hart, vertrouwde mijn nieuwe werkgever en ging vol enthousiasme aan de slag. Iedereen tevreden. En ik verdiende goed. Goed genoeg om een huis te kopen. Ook daar had ik een andere beslissing kunnen nemen. En ik ging terug naar de hypotheekbemiddelaar van ooit, vroeger, toen ik nog getrouwd was. Ook daar had ik een andere beslissing kunnen nemen.

Maar ja, je neemt die beslissingen binnen de afwegingen van dat moment, binnen je bestaande referentiekader, en je kunt niet in de toekomst kijken.

En toen ging het dus mis, en liep ik weg voor de problemen die ik niet overzag. Ik denk dat niemand dat van mij verwachtte. En daarom was het misschien wel zo makkelijk om te doen. Mijn eerste rebelse daad tegen de gevestigde orde van overheid en banken. Mijn eerste keer dat ik echt buiten de lijntjes kleurde.

Want ik, braafste leerling in de klas, die nog nooit een boete had gehad, nooit de uiterste betaaldatum van een rekening liet verstrijken, nooit een lening had anders dan die ellendige hypotheek, ik zat opeens in heel slecht weer. In een slechte film. Het was 2015, en de naweeën van de kredietcrisis galmden door de Nederlandse samenleving. En toen koos ik voor het eerst voor mijzelf.

En nu, 10 jaar later, siësta tijd in het hete vochtige Merida in Mexico, kijk ik rond in de kamer terwijl ik luister naar het ruisen van de fan en denk: heb ik nu ooit wel eens goed nagedacht over mijn leven de afgelopen 10 jaar?

Want wat doe ik hier?

_______________________

Je las hoofdstuk 1 van mijn boek, ik ben in 2025 10 jaar weg uit Nederland, en ik leef dan al 10 jaar als nomade, terwijl ik online geld verdien, Ik ben geboren in 1961, ik reis op de motor over de wereld, momenteel reis ik alweer een tijdje door Mexico.

Een mooi moment om een boek te gaan schrijven over de afgelopen 10 jaar, en de toekomst.

Ik ga het boek denk ik niet verkopen, ik publiceer het hier, in stukjes, als je het leuk vind mag je een bijdrage doen. Ik gebruik het geld om te sparen, ik heb een enorm pensioengat en word door een vreemde wet gekort op mijn AOW

Als je op onderstaande afbeelding klikt ga je naar mijn andere website en daar kun je een bedrag kiezen en afrekenen.