Ik heb al 8 jaar geen vaste woon- of verblijfplaats

Ik schreef pas ergens: ik ben al bijna 10 jaar onderweg naar nergens. En opeens realiseerde ik me dat ik al ruim 8 jaar, dus bijna 10 jaar als nomade leef. Ik verliet Nederland in 2015, uit pure noodzaak, en ik heb sindsdien geen vaste woon- of verblijfplaats meer gehad. 

Dat is natuurlijk wel anders dan de standaard mens, die toch, ook als hij emigreert weer ergens vestigt. En het is zeker anders voor mensen van mijn leeftijd. Ik ben die persoon die een half uur moet scrollen als ze haar geboortedatum ergens moet invullen. En die soms twijfelt of haar geboortedatum er nog wel bij zal staan. (Geintje! Maar 1961 is echt een heel eind naar beneden in de dropdownmenu’s!) En het is helemaal anders omdat ik het ook nog eens op de motor doe terwijl ik een online inkomen bij elkaar hark.

Adres onbekend

Geen vaste woon- of verblijfplaats, of “Adres onbekend” zoals in het Nederlands BRP achter mijn naam staat. Je komt er bijna niet meer mee weg in deze wereld, want iedereen wil wel iets van je, en vooral de overheid. Dus soms moet ik me registreren op een woonadres. Ik huur dan een tijdje een vakantiehuis, of zoals nu in Merida een huis voor een jaar. Omdat ik nu meerdere dingen moet regelen over een tijdsbestek van 7 maanden. En voor die zaken heb ik een bewijs van adres nodig. Soms kun je niet uit de voeten met bijvoorbeeld een bewijs van in leven zijn, of wil de overheid dat niet tekenen, of kost de notaris zoals in Mexico een godsvermogen voor zo’n simpele authentificatie van je handtekening. Maar hier wil de overheid wel een adresbewijs afgeven, tja……je voelt het al wel aankomen, dat is lastig als je nergens woont. Dus dan moet ik me registreren op een adres. Het wijzigen van mijn woonadres bij de Immigratiedienst is dan ook een proces wat ik met gesloten ogen kan uitvoeren. (lees op mijn website Leaving Holland alles over deze procedure (klik) )

Eén grote vakantie

Veel mensen denk dat mijn leven 1 grote vakantie is, en dat ik er “maar lekker van leef” (letterlijke tekst!) En dat ik niet “mag klagen”. Terwijl als je in mijn schoenen staat dit gewoon een levensstijl is, maar dan zonder de verplichtingen van een (eigen) huis. Maar met de verplichting elke keer weer een plek te zoeken binnen je budget om te overnachten of wat langer te verblijven als je even de motor niet dagelijks onder je reet wilt of dus tegen bureaucratische rompslomp aanloopt.

Ik reis al sinds mijn 17de over de wereld, maar ik had altijd dat huis om naar terug te keren,  sinds 2015 is dat huis er ook niet meer en hoewel ik heel langzaam reis, reis ik wel en woon ik nergens. Ik ben in 4 jaar tijd, met aftrek van de bureaucratische rompslomp in de eerste twee jaar die voor heel veel oponthoud zorgden, heel  (niet toeristisch) Mexico 2x doorgetrokken en ik heb op eenzelfde wijze in 4 jaar tijd de Filipijnen uitgekamd. (lees op mijn website “Leaving Holland”  Een motor kopen in Mexico met een tijdelijke verblijfsvergunning)

Omgaan met het gevoel van nergens bij horen

Onlangs vroeg iemand: hoe ga jij om met de gevoelens van geen wortels hebben? En na even nagedacht te hebben en de onderbuik geraadpleegd te hebben dacht ik: Niet. Daar ga ik niet mee om. Dit leven past zo bij mij, dat ik me wel eens afvraag waarom ik zo lang in Nederland brave burger met een “huisje-boompje-beestje”-syndroom ben geweest. Als ik wortels had willen hebben had ik beter als boom op aarde kunnen staan. Mensen hebben geen wortels, en volgens mij waren we van oorsprong, in de tijd van de Neanderthalers  enzo, ook nomaden, en volgden we de seizoenen. Dus wat nu wortels? Dat is vreselijk onnatuurlijk en ik heb eigenlijk geen idee wie dat uitgevonden heeft dat je ergens een eigen huis MOET hebben en daar MOET wonen.

Maar goed, dat allemaal even terzijde, ik reis dus, en wat jij doet, dat past bij jou en als dat een huis is vol met meubels en gadgets dan is dat ook prima. Maar ik nader een jubileum.

En ik schrijf in mijn agenda dat mijn paspoort bijna vervalt en dat ik volgend jaar moet uitzoeken hoe en waar ik dat moet verlengen en hoe lang van te voren dat moet enzo. Dat is iets om naar uit te kijken, NOT!

Ik heb een broertje dood aan bureaucratie en dit soort geneuzel, temeer omdat Nederland steeds meer Ambassades en consulaten sluit. Ik vrees dat ik een tijd in Mexico Stad moet wonen of ergens in de buurt naar een paspoort spreekuur moet. En  “In de buurt”, kan dan zomaar een dag (of twee) rijden bij mij vandaan zijn. En ik moet dan weer ergens wonen of post kunnen ontvangen tot/als dat paspoort klaar is.

De Talipanan Rivier in de Filipijnen

Ik kwam een foto tegen van een plek in de Filipijnen, de Talipanan rivier, op Mindoro Island ergens in de jungle.  (Foto boven dit artikel)

Ik had, voor ik daar op de oevers ging zitten, net een enorme meltdown gehad en uren gehuild. Iets met oplopende stress, cultuurschok, weinig slaap door de constante herrie van feestjes. En wat ik nodig had was rust. Dus dan trek je de jungle in en zoek je water, want dan kan de rivier je stress en tranen meenemen, en kan het koele water je ziel kalmeren.

Dat dus……..soms heb ik dat nodig, omdat er nooit een eigen plekje is, moet je heel goed kunnen thuiskomen bij jezelf, daar liggen je wortels, je roots, je zijn. In je ziel.