Onthaasten, tot rust komen, relaxen

Man, ik ben me toch een partij aan het onthaasten! Als ik al dacht dat ik wist wat de betekenis was van het woord en dat ik er goed in was, ben ik nu in overtreffende trap. Nu alle formaliteiten voor dit jaar zo’n beetje zijn afgehandeld, hang ik zalig achterover. Het enigste wat mist is een hangmat. Maar ook zonder het rustgevende heen en weer gezwaai in zo’n ding lukt het prima.

Als ik ergens langer blijf is dat omdat er een berg papierwerk is wat geregeld moet worden. Dingen stapelen op en dan komt er een deadline en dan kan het niet anders, dan moet ik een huis huren en blijven plakken op 1 plek en mijn zwervend bestaan even in de wilgen hangen.

Ik noem dat dan een berg papierwerk, omdat ik weet dat in landen zoals dit niets simpel is. En alles altijd uren kost, zo niet een paar dagen. zo probeer ik al dagenlang mijn adreswijziging bij de bank door te geven en van vestiging te veranderen, want ik moet volgend jaar een nieuwe bankpas, dan vervalt deze, en mijn vestiging is veel te ver weg om dan “even” een pas op te halen. De ene dag is er een  rij van drie keer rond het bankgebouw, de andere dag is er bijna geen rij maar valt het internet uit, dan weer is de medewerker ziek en gaat de balie dicht……..en dan word je weer naar huis gestuurd omdat de andere medewerker vindt dat je toch net een ander document nodig hebt dan haar voorganger je vertelt had en moet je weer naar de printshop met je memory stick, die dan geen papier meer heeft, of toner, of gewoon niet open is terwijl et toch echt een bordje “Abierto” op de deur hangt.

Kortom, lang geleden, in de Filipijnen al, heb ik me aangeleerd om 1 officieel, belangrijk ding per dag te doen en te proberen dat in de relax-stand over me heen te laten komen en niet te gefrustreerd te raken. Dan zijn een paar papieren natuurlijk al snel een “berg werk”.

Maar goed, het is achter de rug, je leest er nog wel over in de komende dagen/weken….hoe het ging bij bijvoorbeeld het INM kantoor en mijn perikelen met mijn Fe de Vida voor het Nederlandse pensioenfonds, en dat soort bureaucratische rompslomp.

Vandaag schrijf ik over onthaasten. Zalig lekker niks moeten. Telefoon ergens in het appartement, ik zou niet eens weten waar, want die staat op stil, en ik hang heerlijk in mijn bubbel. Ik kijk door het keukenraam naar de palmboom bij de buurman in de tuin, luister naar de vogels, want het is heerlijk stil momenteel, zo’n uniek momentje in het overigens best wel lawaaiige Mexicaanse stadsleven.

Wat betekent onthaasten voor mij?

Onthaasten voor mij betekent een lege agenda, geen verplichtingen, tenzij er natuurlijk een client wil bellen, maar het is erg stil in de Emigratie Winkel . Daar zou ik me zorgen over moeten maken, maar zelfs daar heb ik geen zin in. Ik weet dat de Emigratie Coaches als paddenstoelen uit de grond schieten, momenteel boeit het me even niet zo. Als mensen denken dat ze elders beter advies en begeleiding kunnen krijgen, so be it, daar kan ik niks aan veranderen denk ik.

Onthaasten betekent dus ook loslaten dat het momenteel twijfelachtig stil is in mijn bedrijf, en dat Google het algoritme weer verandert heeft en dat ik eigenlijk mijn SEO moet nalopen…….moet…….kijk…..dat woord bestaat niet als je aan het onthaasten bent. Want ik moest de afgelopen weken veel, en nu moet ik niks meer.

Onthaasten is een kwestie van prioriteiten verleggen. Weten wat je wel en niet los kunt laten en je nergens meer druk om maken voor een tijdje. Ik ben zelfs gestopt met Facebook. Zo erg ben ik aan het onthaasten.

Onthaasten gaat over voor jezelf zorgen, over relaxt zijn, over douchen met een heerlijk geurende zeep of doucheschuim, je haar een maskertje geven, lekker op de bank met een goed boek, films kijken tot je vierkante ogen hebt, wandelen door lommerrijke straten en een ijsje eten op een terras. Lekker niet koken maar aanschuiven in je favo restaurant en een ander voor je laten koken.

In Nederland was onthaasten voor mij ook kaarsjes aan, dagboek schrijven en dikke zachte truien en sokken terwijl de regen tegen de ramen kletterde, nou die regen is er af en toe wel, want het is regentijd, maar voor de rest is het te warm. Geen dikke zachte truien en geen dikke sokken. Wel nieuwe flip flops, met een leuk patroontje, dat is ook onthaasten, leuke dingen doen, lief zijn voor jezelf. Opstaan als je zin hebt, en de halve dag in je slaapoutfit door het huis lummelen.

Op de motor naar het strand rijden en met je voeten in het zand een grote bokaal garnalen cocktail leeg lepelen terwijl om je heen het strandleven op volle toeren zoemt, gilt, sport, rent, en zwemt. En dan niet mopperen over de bizar hoge prijs (echt hoor, mensen wat is er aan de hand in Progresso, 310 peso voor een garnalen cocktail, 60 peso voor een cola????….Dat zijn bijna Europese prijzen hoor! WTF!!), maar gewoon afrekenen en weer naar huis rijden bij het licht van de ondergaande zon. Je verbazen over hoe ver je kunt kijken nu je niet meer in de bergen woont maar op het vlakke land. En genieten van al het groen, na al die tijd in de woestijn geleefd te hebben.

Onthaasten is genieten van het hier en nu, binnen deze drukke, soms bijna hysterische chaotische wereld, die dan om je heen raast, zonder dat hij jou aanraakt. Onthaasten is de kunst van afsluiten, laten afglijden, en jezelf zoeken en vinden en vasthouden en dan koesteren.

Dankbaar voor wat je hebt.