Rituelen en minimalistisch leven

Ik schreef er al eerder over op dit blog, over rituelen. Hoe belangrijk ze voor me zijn in mijn normaal gesproken best chaotische en onzekere leven. Vaste routines en hier en daar vaste punten in kleinigheden die ik tussen de weinige bagage die ik heb prop om snel een thuis te maken waar ik ook ben op de wereld. 

Mijn beertje, mijn USB-kerstlichtjes en de kunststof lepeltjes die ik heb. ze horen bij mijn leven zoals de motor en mijn helm bij mijn leven horen.

Als je weinig spullen hebt, elke keer een ander huis hebt of een andere hotelkamer, dan leer je leven op routines. Omdat je weinig ruimte hebt ook. En zelfs als ik langere tijd in een huis ben hebben alle spullen een vaste plek. Het kan snel rommelig zijn als je op een klein oppervlakte woont, en dus is opruimen een dingetje. Dat bedacht ik vanavond weer toen ik het dopje van de fles afwasmiddel dicht deed, tutig tot op het bot, maar als ik het niet doe zoemt het de hele avond onrustig door mijn hoofd. Want de fles valt vaak om door de wind bijvoorbeeld, hij staat in het open raam en zonder dopje erop……nu ja……je snapt hem wel hoop ik.

Sleutels liggen altijd en een bakje, bij mijn zonnebril, en liggen ze daar niet dan ben ik ze kwijt. Als ik afwijk van zo’n routine is alles van de leg, zo zocht ik me vorige week suf naar mijn motorsleutel. Ik wilde het bijna opgeven tot ik bedacht dat ik ze altijd in mijn broekzak doe, misschien was ik ze vergeten eruit te halen? En ja hoor, mijn motorsleutel. Wil je geloven dat ik al 2x naar beneden was gegaan om te controleren of hij toch echt niet in de motor zat of ergens daar op de grond lag?

Als ik reis heeft alles in de tassen een vaste plek, ga ik onderweg opnieuw inpakken dan past het niet meer, koop ik een extra shirt, dan moet er iets weg omdat anders de boel niet dicht kan. Elk snoertje, elke lader, elke sok, alles heeft zijn eigen plekje. En als het daar niet zit, ben ik het vergeten en is het dus kwijt.

Als ik in het hotel aankom, of in de ochtend als we weg gaan, ook dan weer: de routines, de rituelen, altijd hetzelfde, de manier van opladen, de manier van de motor controleren, de manier van spullen klaarzetten. Ook dat heeft een reden, als ik het anders doe, past het niet, alles heeft zijn volgorde. Toen ik nog flexibele tassen aan de zijkant van de motor had had ik heel veel straps, ook die hebben allemaal hun eigen manier van vastmaken, hun eigen lengte, hun eigen volgorde. Als ik het anders doe rij ik zeker weten halverwege de dag met een losse strap. Of mijn toptas wiebelt, omdat hij niet goed bovenop alles ligt.

Al die kleine rituelen en gewoontes scheppen orde in mijn dag, in mijn tas, in mijn huis. Scheppen rust in mijn hoofd, en geven daardoor ook ruimte, soms letterlijk.

Als mijn huis rommelig is, kan ik niet werken, als mijn huis opgeruimd is is mijn dag beter. Dan is er ruimte, dan ligt niets in de weg. En als ik een dag verslof, omdat ik ook wel eens de kont tegen de krib wil gooien dan ga ik alsnog de volgende dag alles langs om weer orde te scheppen.

Nu ga ik niet zover dat ik alles op kleur heb hangen of op alfabet heb liggen, zo’n reiziger kwam ik ook eens tegen, maar alles heeft  wel zijn eigen plek, zodat mijn cases dicht kunnen, mijn hotelkamer overzichtelijk is en daarmee ook mijn leven.