Ik woon al een maand in Merida

Opeens woon ik al een maand in Merida, dat ging snel. Fedex heeft eindelijk de weg naar de poort van mijn huis gevonden en alle spullen zijn bezorgd, en het begint ook een beetje op een huis te lijken, op mijn huis deze keer. En niet het huis van een ander waar ik tijdelijk even woon. 

Een maand geleden stapte ik van de motor af, na drie maanden motorrijden. Ik had er niet veel gedachtes bij. Toen ik dat ruim anderhalf jaar geleden in La Paz deed, in het stoffige dorp El Centenario, waar ik een studio-appartement gehuurd had. Kon ik gelijk in de relax modus en vertelde ik de Canadese motorrijder die daar ook een huisje huurde dat ik de motor verkocht en nooit meer om dat ding zou klimmen. Ik had toen bijna 5 maanden op de motor geleefd zeg maar.

Zo voelt het dan als je aankomt, je hebt opeens nergens meer behoefte aan, eet broodjes kaas omdat je dat gemist hebt en uit eten of motorrijden is wel het laatste waar je zin in hebt. Deze keer duurde dat in die relax modus raken wat langer, want er moest een huis gezocht worden en ingericht worden, ik plofte niet zomaar op de oude versleten bank van de huisbaas neer, nee ik moest er zelf 1 uitzoeken. En 101 dingen regelen. sterker nog, ik wist op de dag van aankomst in Merida niet eens waar ik zou gaan wonen. (lees ook Ik woon in het midden van de stad

In dit huis leefde ik nog een tijdje uit mijn motorkoffers. Net als in de hotelkamers en daarom voelde het wellicht niet als thuis.

Maar nu hangen mijn kleren in de kast, en ik heb zelfs nieuwe kleding gekocht, en mijn pannen staan in de keuken en de koelkast is gevuld en ik doe niet veel meer dan op de bank zitten haken met af en toe een loopje naar de winkels of even een stukje stad ontdekken.

Eindelijk, na een maand van inrichten, regelen en kopen kan ik in de relax modus.

Routines

Als je op een motortrektocht bent met al je bezittingen achterop heb je routines. Alles heeft zijn vaste plek in je motorkoffers en je hebt een bepaalde manier van in en uit zo’n hotelkamer trekken. Je weet wat langer aan de lader moet en je hebt routines met opladen van materiaal, het downloaden in updaten van het volgende segment van de route en je hebt een soort van regime als het gaat om opladen, vastzetten en vertrekken. Net als dat je dat hebt bij aankomst, hoewel dan een warme douche wel het meest belangrijke is zodat je al het stof kunt afwassen en met een frisse kop je koffers kunt openen.

Nu heb ik geen routine nodig, hoewel je in een micro woning wel alles op een vaste plek hebt staan, meer nog dan in een gewoon huis en je heel veel opruimt omdat het anders gelijk een chaos lijkt, doe ik eigenlijk waar ik zin in heb en pak ik mijn: ik woon in een huis-routine weer op. Ik sta op, maak koffie, en open de laptop, en dan begint mijn dag.  Weer een beetje werken in de ochtenden en niet ff snel tussendoor, maar gewoon lekker zitten en rustig aan het werk, nadenken over nieuwe artikelen, updates van producten en contact met klanten.

En dan om 12 uur laptop dicht, of om 10 uur, afhankelijk van hoe druk ik me wil maken, en dan is de dag verder van mij. Ik doe een middagdutje, want ik ben vreselijk moe en slaap slecht. De motor moet naar de garage, ik wandel door de stad, bezoek een museum, ik haak kussentjes, allemaal van die tuttel-dingen waar je niet teveel bij na hoeft te denken. En wat gewoon gaat zoals het gaat.

Ik ruim foto’s op, maar heb nog helemaal geen zin in die honderden uren video die ik ook heb. Dat komt wel een keer.

Voor nu lekker even niets.