Op pad, Playa del Carmen, Riviera Maya

Ik had een kort tripje gepland, naar Playa del Carmen, inclusief een paar overnachtingen. Ik woonde er zo’n twee jaar, en ik heb zin om even door bekende straten te lopen en naar mijn favoriete winkels te gaan. En om te kijken of alles nog is zoals ik me herinner. 

Maar als ik op Expedia enzo zoek naar hotels weet ik al dat mijn herinneringen precies dat zijn: herinneringen aan vervlogen dagen. Want alles lijkt anders, op plekken waar ik hotels wist staan geen hotels, en op plekken waarvan ik zeker weet dat ze niet aan het strand staan maar ver in de achterafwijken van Playa liggen staan betaalbare hotels. Alles aan “de Strip” zeg maar, het gebied tot aan de snelweg is best duur in vergelijk met wat ik me herinner van een jaar of 2 geleden.

Ik vrees het ergste voor mijn “uit eten”-budget. En ook voor de sfeer. Playa del Carmen is nog steeds een drugstad pur sang en ik herinner me de kartel-jongetjes die royaal tussen de toeristen zwerven en net te dicht in je gezicht fluisteren “coke, weed, pills?”, en waar winkeliers floor-rights moeten betalen aan de kartels, of cocaïne moeten wegstoppen in hun voorraadkamers zodat die kartel-jongetjes er snel bij kunnen als ze “beet” hebben. En bovenop dat alles vraag ik me af of de landelijk enorm gegroeide hebberigheid van de Mexicaanse uitbaters en kelners, die rustig 20% fooi eisen en hun hand niet omdraaien voor een enorme rel hierover ook in Playa aanwezig zal zijn deze keer.

Nu ja, jammer voor hen, ik draai ook mijn hand niet om voor een rel, hoewel ik probeer kalm te blijven en ze continue te wijzen op de rechten van de klant via Profeco vastgelegd in de wet: een fooi mag nooit op de rekening vermeld staan of onderdeel uitmaken van de totaalsom, en het is aan de klant om een fooi te geven, en niet aan de uitbater deze te bepalen of af te dwingen. Echt, geloof me, het loont de moeite dat in het Spaans uit je hoofd te leren als je in Mexico op vakantie gaat! En controleer goed je rekening, want vaak staat de fooi dus wel op de bon, en als jij dan ook nog een fooi achterlaat, dan heb je dubbel betaald. Soms betaal je zelfs voorkeurs-toeslag, omdat je aan de haven zit of op het strand. Check je bon! Ken je rechten!

Anyway, ik vertrok, via een leuke rit, want de snelweg zal me een worst wezen, ik zwierf over het platteland, via dorp en dorp, via oude kerk en oude landerige warme pleintjes richting de andere kant van het Yucatan Schiereiland. (Lees ook: Op Stap: Uayma, Yucatan, Mexico)

En daarna zwierf ik tussen de toeristen door, hardnekkig proberen mijn veilige fijne bubbel in stand te houden in massa van vakantiegangers, terwijl ik oude plekjes opzoek en alle veranderingen absorbeer. Ik keek in Parque los Fundadores  naar de Maya dansers. Ik ging naar mijn favo kleding winkel een paar spijkerbroeken scoren voor op de motor.  En ik ging eten in mijn favoriete restaurants. Weer eens een echte Italiaanse pizza in plaats van een kartonnen nep ding van een Italiaan die al 1000 jaar niet meer in Italië is geweest, of de moeite niet neemt de juiste producten in te kopen, en weer echt Thais eten, en….lekker gebak, niet bij mijn Italiaanse traiteur om de hoek van mijn toenmalig appartementenblok, want die is weg en dat is nu toeristische eettent, maar bij de Franse bakker op 5th.

Hoezo Mexico?  Hahaha, tja, ik eet nauwelijks nog taco’s en Mexicaans. Nu ja, vooruit, laat ik er een pescado frito tegenaan gooien of een coctel de camaron, maar dan wel op het strand, met mijn voeten in het zand en uitzicht op de Caraïbische zee. En ik at ijs van Aldo’s tot het mijn neus uitkwam! Zalig! De fooiencultuur is hanteerbaar, net als de prijzen. Beter dan in Progresso bijvoorbeeld, of in Merida zelf, wat echt een loeidure stad is.

Wat mij opvalt is dat de coke-jongetjes een stuk minder zijn, maar de winkeliers des te drammerig over hun handelswaar, en dat bijna overal het betaald parkeren door de nieuwe burgemeester is aangehouden ook  al beloofde zij anders. Dat betekent dat je, omdat weinig hotels parkeerruimte hebben, je soms zomaar nog 200 peso per dag extra moet rekenen voor je verblijf, omdat je elke zoveel uur naar de parkeermeter moet. Dat tikt aan!

Gelukkig heeft mijn studio wel parkeer ruimte, Dat is wel fijn. Alleen zo jammer dat we er niet in mogen, en we op de oprit voor het hek van de totaal verlaten parkeergarage moeten staan, zo aan de straat dus. We hebben gelukkig onze hangsloten en disk-locks met alarm bij ons. Het gloednieuwe gebouw waar we twee appartementen huren staat al half op instorten en overal liggen rottende opengetrokken vuilniszakken. De “beveiligde” deur met een eindeloos lange sleutelcode druk je gewoon open, en eigenlijk de deur naar je appartement ook. Lekker veilig wel allemaal! De lift doet het 9 an de 10 keer niet, en in de parkeergarage puft en steunt een pomp die geen waterdruk weet te creëren in de badkamers. De keukenkastjes vallen er half uit, de schuifpui sluit niet meer, de magnetron is stuk, het toilet spoelt slecht door en het stinkt er naar riool, ook op 4 hoog.

Ik zit midden in het toeristen gebied. Alles op loopafstand. Dat is dan wel weer fijn, maar het uitzicht is zo verandert, ik ben omgeven door hoogbouw. En die trend van dure huur- en koopappartementen neergezet door snelle investeerders in goedkoop en supersnel gebouwde appartementengebouwen die door onbereikbare verhuurbedrijven via booking sites verhuurd worden baart me zorgen. Want hoe ziet dit eruit over 5-10 jaar? De kwaliteit van toerisme en de ervaring van de toerist holt ook achteruit. Dat blijkt wel uit het geklaag van de andere huurders in het trappenhuis en de gesprekken die we opvangen in de restaurants. En Google, die aanvankelijk alleen maar goede reviews laat zien, braakt na aankomst en klachten van onze kant in een wanhopige pogingen om het verhuurbedrijf te bereiken opeens alleen maar slechte reviews uit. Bedankt weer Google, die had ik wel voor ik dit boekte willen zien. Ook ik typ een slechte review voor het gebouw en de appartementen, en vooral het verhuurbedrijf.

Ik gok zomaar dat niemand er wakker van ligt, anders dan wij. Ik heb een appartement aan de straatkant en omdat de schuifpui niet sluit en vanwege de bouwkwaliteit, is het gehorig. De feestende vakantiegangers gaan tot laat in de nacht door, of beter gezegd: tot vroeg in de ochtend, en dan komt de stad al weer tot leven. En Arnan, die wijselijk koos voor een appartement aan de achterkant, zonder uitzicht ligt in de herrie van de bouwvakkers die tegen de muur van zijn slaapkamer een nieuw appartementengebouw bouwen en heel vroeg beginnen en er draait de hele nacht een enorme generator.

Maar voor de rest: Vakantie dus! Zalig! Lekker eten, blauwe zee zonder Sargasso, en een goede sfeer in het stadje, toch ben ik blij dat we er niet meer wonen, het is een gepasseerd station. Leuk voor toeristen! Ik woonde er bijna 3 jaar, en dat was meer dan genoeg. Goodbye Playa del Carmen! (lees ook op mijn website Leaving Holland over: Het zeewier probleem in Cancun en de rest van de Riviera Maya)

Ik heb wat foto’s voor jullie op een rijtje gezet van Playa del Carmen, als je op de afbeelding klikt wordt hij uitvergroot. En als je de route tussen Playa del Carmen en Merida wilt downloaden ga je naar deze website (klik) daar is hij gratis beschikbaar.