Rare voorvallen die je zomaar op 1 dag tegenkomt in Mexico
Sommige dagen zijn echt niet normaal hoor, die steken met kop en schouders boven andere dagen uit. En net als je denkt: het kan niet gekker wordt het nog gekker.
Gisteren aan de wandel stond ik te wachten bij een voetgangersoversteekplaats, er zoefde een grote SUV met volgeladen aanhanger met meubels langs, en met dat hij passeerde raakte de aanhanger los van de auto en ging onder invloed van de intertia en het wegvallen van de auto in blinde vaart (gelukkig links van de auto) de middenberm op, ook fijn voor de tegenliggers dat die er was. De middenberm is op dat punt een oude spoorlijn die dwars door Merida loopt. En het gevaarte hotste en botste over de rails en bielsen, het gras, en verloor gaandeweg meer spullen. Hij haalde de SUV in, en die remde als een gek waardoor er bijna nog een botsing ontstond op de drukke 4-baans weg, en kwam verderop na een spoor van verloren en kapotte meubels tot stilstand.
Geen gewonden, totale chaos en levensgevaarlijk.
Voor lunch naar de mall, ik had een ernstige behoefte aan junkfood, en besloot een Big Mac te gaan eten. Lekker voor mijn cholesterol enzo. De altijd drukke food-court, de plek in de Mall waar je kunt eten en keuze hebt uit verschillende balies van fastfood ketens zoemde van bedrijvigheid, muziek, geschreeuw van verkopers. Opeens een keiharde knal en een gil en de roltrap naar de trampoline-hal boven de mall klapte zomaar een eind naar beneden, de gil kwam van de dikke dame die mee naar beneden donderde. Ook weer, niet gewond, misschien morgen bont en blauw, maar geen bloed, wel een bende bewaking die van alle kanten kwam aanrennen om haar te helpen en de op hol geslagen vastlopende roltrap stil te zetten. Was het haar overgewicht? vroeg ik me af terwijl ik vertwijfeld naar mijn vette hap keek?
Levensgevaarlijk dus, een Mexicaans onderhouden roltrap zal nooit meer hetzelfde zijn nadat ik dit gezien heb.
En ik durf niet eens na te denken over een lift. Damn…….nu doe ik het toch!
Weer aan de wandel, via het grote ziekenhuis, waar het 1 grote smerige vuilnisbelt buiten is en je je afvraagt welke ziektes je je op de hals haalt door daar alleen maar langs te lopen (echt hoor de zwijnen hier soms!!) bergen resten eten, plastic bakjes, lege flesjes en fruitschillen liggen in perken langs de voetpaden en in de goot te stinken, tussen honderden mensen met vieze matrassen en dekens (die moet je zelf meenemen naar het ziekenhuis) en pannen eten voor de zieke, snotterige kindertjes en tassen vol troep die overduidelijk onmisbaar zijn bij een ziekenhuis bezoek in Mexico. Ik worstel me via de massa naar de rest van de straat, loop langs de oude gevangenis, via de dierentuin richting het centrum.
Eenmaal in het centrum plof ik op een metalen stoeltje bij El Colon voor zo’n typische sorbet uit deze streek. Heerlijk koel vruchtenijs, gemaakt van water en fruit. Even uitblazen, we zitten tussen twee koufronten in en het is vandaag heel erg heet, ik gok op wel 45ºC en het is nog niet eens zomer. Morgen is het wellicht maar 20ºC met een ijzige poolwind. Ik lepel mijn ijsje naar binnen en besluit even op de public market te kijken of ze hier een goede leer-afdeling hebben. ik heb een nieuwe riem nodig.
Public Markets in Mexico zijn, opgedeeld in straatjes met thema’s. Er zijn, naast de zogenaamde “wet-market” waar je vlees en vis koopt, en groente en fruit, ook delen waar je alleen maar schoenen koopt of kunt laten repareren, of goud en zilver koopt en kunt laten repareren, er is een deel met heilige beelden en rariteiten. Spirituele meuk zeg maar, zoals houtsoorten die je brand om geesten te verjagen en kruiden die je kookt om bezweringen te doen) maar ook kaarsen die je brand voor goed geluk, gezondheid en dat soort bijgeloof.
Verder heb je delen met alleen maar kleding, ook weer onderverdeeld in ondergoed, kinderkleding, sport enz. Ik zoek een riem, ik gok op de schoenen-afdeling, maar vind maar weinig. Ze zijn er wel, maar dik, onhandig, slechte gespen, lelijk, Chinese troep of Mexicaans slecht handwerk. Niets van het mooie leer wat ik in Sonora zag bijvoorbeeld.
De verkoper is sacherijnig dat ik niets wil kopen en zegt iets lelijks, ik kijk hem aan en haal mijn schouders op en loop door.
Soms is het ook heerlijk om je in onschuld te hullen en net te doen alsof je ze niet verstaat, en soms mopper ik wat terug en zie ik de verrassing in hun ogen dat ze betrapt zijn op onbeschoftheid. Inmiddels weet ik dat hier in Yucatan het olie op het vuur gooien is als ik wat terug zeg. het is een apart volk hier, laten we het daar maar op houden. Je kiest je confrontaties met zorg zeg maar, en in Yucatan kies ik er 9 van de 10 keer voor om er niet tegen in te gaan en ze te laten denken dat ik een stomme Amerikaan ben met teveel geld en poeha. Het is zoals het is: vooroordelen.
Ik koop bij de Oxxo water en ga even in het park zitten en drink wat terwijl ik naar de duiven kijk die door de kinderen gevoerd worden. Achter me klinkt getoeter wat aanzwelt als een golf van ongeduld en irritatie, de stad staat door verbouwingen aan wegen potdicht met verkeer. Zeker in het centrum is het een drama, daarom kies ik voor de benenwagen. Ik draai me om en zie iemand die zijn ongeduld niet meer kan bedwingen en duidelijk vooraan wil staan omdat hij denkt dat hij het beter kan dan degene die nu vooraan staat en begint op een tweebaans weg waar al drie rijden auto’s staan tussen het verkeer door te duwen. Ik kijk met fascinatie, en dan gebeurd het: spiegel eraf, ijzig geschraap van metaal op metaal, een hele zijkant van een auto beschadigd door de voordringer. Nog meer getoeter, geschreeuw, mensen uit de auto, een hele hoop boze handgebaren en dan………knokken……… politie…….nog meer politie op de motor,……..geschreeuw, ……….En de rest van het verkeer staat nu helemaal muurvast. Allemaal te laat voor hun taco’s bij hun mamacita. Prachtig!
Geen dag is hetzelfde!
