Souvenirs kopen in Merida

En wat kost dat kleed? Vraag ik hoopvol aan de verkoper, eigenlijk al wetende dat ik me helemaal lam ga schrikken. En ik schrik me lam, echt absurt wat een prijzen rekent die winkel! 

Eindelijk zag ik mijn “authentiek in Oxacaca” gewoven gekleurde dekens, die ze overigens ook in Marrakesh verkopen dus die gewoon van Alibaba komen, in een winkel in Merida. Het boeit me niet zo waar het vandaan komt, wat me wel boeit is de prijs.

En ik had al gevraagd naar de prijs van een “handgeweven” vloerkleedje formaat badmat en kreeg te horen dat dat 14.000 MXN moest kosten.  Dat is dan wel een hele dure Maya wever en een hele dure Lama die de wol leverde. Ik zei niets, maar het zette wel de toon tussen mij en de verkoper. En het bevestigde mijn vermoeden dat ik beter onderweg souvenirs had kunnen inslaan.

De prijzen die hier in de winkels gevraagd worden zijn borderline asociaal, en ik weet dat geen enkele hard bordurende Maya (als het al authentiek is) dat geld ooit ziet.

Ik wees naar de mij zo bekende “Oaxaca deken nieuwe stijl” en hij werd weer enthousiast, ja die kon ik ook als vloerkleed gebruiken. Op de 1 of andere manier blijft zo’n verkoper dan hangen in je eerste product, zo van: mevrouw zoekt een vloerkleed….en als ik een jurk zou aanwijzen zou hij alweer met een vloerkleed komen aansjouwen. Maar deze kon op de vloer, ja, of aan de muur (hij twijfelt duidelijk wat ik met het ding wil doen).

Ik vraag of ik hem uitgevouwen mag zien, ik weet inmiddels van de weeffouten en ik wil de ware grootte zien. Precies hetzelfde als ik n La Paz had, kan dus als beddensprei, maar ook als throw over de bank. Ik vraag de prijs. En alweer heb ik een hartverzakking. Veertienhonderd peso. Ik kijk hem verbijstert aan. Handgewoven, stottert hij nog terwijl hij met een scheel oog naar het weefgetouw in de hoek loenst waar nog steeds dezelfde stoffige draden opzitten van twee jaar geleden.

Ik zeg: In La Paz BCS kocht ik dit voor 300-400 peso, dus 1400 is een beetje ovedone vind je zelf ook niet?

Nu is hij kwaad, hij zegt niks meer, flikkert het kleed op een berg lappen en loopt boos weg. Als ik naar buiten loop hoor ik hem in het Spaans tegen zijn collega verkopers zeggen: ze weet de prijzen. ze weet dat de dekens maar 400 hoeven te kosten.

Bij deze prijzen ga ik geen spullen in Merida kopen, dan reis ik net zo lief even af naar Chiapas of Oaxaca en ga een nachtje in een hotel en sla daar mijn slag, en rij weer terug, en dan hou k nog een bende geld over.

Dus al die leuke boetiekjes, als die schattige winkeltjes, als die leuke Tulum achtige winkeltjes met namen als Umh, Noom en weet ik veel wat voor idiote namen ze hebben, allemaal een tourist trap, een money grab, waar iemand rijk van wordt, maar niet die arbeider die ik heb gezien. Als het al authentiek is wat je koopt. Want China produceert veel, ook Mexicaanse souvenirs.

Er is een Oaxaca markt ik vestig mijn hoop daar op, maar ik weet dat ik echt meot zoeken in Yucatan om iets “normaals” te vinden van het echte Mexicaanse prijspeil zeg maar.

Soms is veel reizen ook een vloek, want je weet te veel. Ik ben wel eens jaloers op al die suf om zich heen starende toeristen die wazig van het tijdsverschil honderden dollars teveel betalen voor zo’n beetje alles wat ze aanraken hier.  Die heerlijke naïviteit………maar ze voeden ook een industrie die niet meer vriendelijk is voor de lokale bevolking, en voor het culturele erfgoed, en dat maakt me dan weer onrustig. Zelfs in Oaxaca zag ik aanbiedingen van 3 shirts voor 100 peso die duidelijk niet handgeborduurd waren, je moet goed kijken, en dan zie het je verschil.

Tenzij het je niet boeit en dan koop je gewoon maar dan heb je kans dat je met je Mexicaanse shirt volgend jaar op vakantie gaat naar Chili, of naar Noord Afrika dus, en daar mensen in dezelfde shirts ziet graaien. Als je shirt het al zo lang volhoudt, want soms vallen ze na 2x wassen al uit elkaar.