Ik ging op zoek naar werk in Mexico

En opeens vind ik mijzelf op de website van Indeed. Via via overigens dus niet geheel een bewuste doordachte actie.

Het kwam zo, ik zag een advertentie en ik dacht opeens:  als ik nou uit dat kleine wereldje van mij wil stappen, en mijn Spaans blijft een beetje steken door gebrek aan oefening, misschien moet ik iets gaan doen buiten de deur?  Dus ik klik niet op de advertentie, dat maakt Google alleen maar enthousiast om mijn hele internet ervaring te verkloten, ik zoek buiten de advertentie om naar dat bedrijf. Een callcenter, wat mij direct doorstuurt naar Indeed, ach ja, het zal ook eens niet. Nu ja, misschien zoeken ze Engelstalige medewerkers?

Ik lees de reviews, niet zulke blije medewerkers, de 1 klaagt over het gescheld van klanten, werkt voor Volaris, de Mexicaanse budget vliegmaatschappij, de ander moppert over het ongelijke van beloningen, en het lage salaris voor de bende werk die hij verzet. Werkt voor een financiële instelling, allemaal bij hetzelfde callcenter, allemaal voor een ander bedrijf. Maar allemaal via Indeed.

Ik heb opeens herinneringen aan mijn Nederlandse poging onder druk van het UWV om bij zo’n callcenter te gaan werken, had dezelfde naam trouwens, dus ook dat is al wereldwijd 1 bedrijf blijkbaar. Doodvermoeiend eigenlijk dat de hele wereld bestuurt wordt door een paar bedrijven. Het Nederlandse callcenter dus, ik solliciteerde voor een baan als teamleider. Ik zou dan in een soort glazen vissenkom zitten met een enorm scorebord voor mijn neus op de muur en ik moest dan de massa motiveren om die scores zo goed mogelijk te houden en constant te verbeteren.

Ik had tijdens mijn rondleiding tussen de zwoegende bellers door een beeld van een slavenschip waar zo’n spierbal op een trommel slaat en iedereen zich de tyfus roeit voor wat droog brood en water. De maandelijkse medewerker van de maand hing in de kantine aan de muur, nu ja, niet hij, maar zijn foto, hij hield trots een Mars reep omhoog. Ik vroeg, werkte hij voor Mars? Nee dat was zijn beloning. Ik haakte af, ik ben daar direct weggelopen, ik was daarvoor nog met mijn politieke carrière nog volop in beweging in de jeugdgevangenis op bezoek geweest, daar kon je ook een Mars reep verdienen, als je als 17 jarige je voeten veegde na het kwartiertje luchten. En daar was ik al niet van onder de indruk. Waarom zou ik dan wel onder de indruk zijn van deze bonus en werksfeer?

Ik scan door de vacatures en negeer de 1 en 2 sterren reviews een beetje en kijk naar wat het betaald, maar Indeed is niet gek natuurlijk, er staat alleen een salaris indicatie, als ik het echte salaris wil zien dan moet ik een account aanmaken. Zo kan ik mijn klantenbestand ook wel laten groeien ja, “doe mee met de 2 miljoen andere tevreden werknemers via Indeed, ……..”

Toch zie ik de salaris indicaties en de rillingen lopen me over de rug, als ik dan doordenk en bedenk dat dat waarschijnlijk de lokkertjes zijn en je voor veel minder aan het werk moet, dan is dat niet veel. Nu doe ik het niet voor het geld natuurlijk maar gaandeweg mijn zoektocht en de eisen lezende en de werkuren en de andere regels, denk ik met mijn westers referentiekader: dat mag wel wat meer betalen. zelfs als deze indicatie wel  het echte slaris zou zijn.

16.000 MXN is het hoogste wat ik zo even zag en dat was niet eens de salarisindicatie voor het callcenter, dat was voor een kantoorbaan als analist. Die van het callcenter waren een stuk lager, die lagen rond de 9000 MXN, per maand! Niet per week!

Zestienduizend Mexicaanse Peso is ongeveer 850 euro. Zou een analist in Nederland ook zo weinig betaald krijgen? Volgens mij is het minimum loon al hoger in Nederland. Wow, wat een schijtsalaris zeg, en dat in een land waar de kosten van levensonderhoud niet eens zo heel veel lager zijn in Nederland.

Ik wist dat al een beetje natuurlijk, in het vakje “Algemene Kennis over Mexico” wat ik als Emigratie Coach regelmatig opentrek zo niet even ververs of bijwerk,  zaten al wat salaris indicaties, zo krijgt een gemiddelde beveiligingsmedewerker zonder wapen hier zo’n 7000 MXN per maand, en met wapen ietsje meer. Maar dan moet hij wel zelf het wapen kopen (op afbetaling bij zijn baas) En voor de vakantiedagen hoef je het ook niet te doen, hoewel ze in 2024 vanuit de Federale Overheid verhoogd zijn krijg je er hier maar 12.

Voor die lullige 850 euro per maand werk je als je pech hebt minstens 48 uur per week, met werktijden ergens tussen  7 uur in de ochtend tot 9 uur in de avond met een uurtje lunchpauze en soms 2 uurtjes pauze verdeeld over de dag. En dan 1 vrije dag en daar ga je weer, want je werkt in de meeste banen 6 dagen in de week.

En als je nog meer pech hebt zit je op brakke kantoorstoelen of moet je de hele dag staan (op hoge hakken voor dames) en knal je aan het einde van de dag van de rugpijn uit je kleding. Uniform en uitrusting moet je zelf aanschaffen van je eerste salaris. En er zijn kledingvoorschriften.

Secundaire arbeidsvoorwaarden zijn er dan weer wel. Je werkgever betaald sociale premies aan bijvoorbeeld IMSS en Infonavit, waardoor je recht het op een sociale huur-koop-woning, met een lage rente op je lening, meestal gratis kinderopvang, lidmaatschap van het Mexicaanse ziekenfonds en een soort van minimale WWW uitkering, allemaal beschikbaar mits je langer dan X maanden premie hebt betaald.

Terug naar mij, vind ik het dat waard? Een sociaal leven voor een zakcentje? Want tot op heden heb ik dat geld niet nodig, dus het is een soort van extraatje. Maar wil ik me daarvoor uit mijn comfort-zone rukken en met mijn beide poten midden in de klei van de Mexicaanse samenleving gaan staan? Waar ik waarschijnlijk ook geen aansluiting ga vinden, omdat iedereen zal denken: waarom moet een rijke buitenlander een baan van ons inpikken?

Want dat oordeel hoor ik wel vaker zowel in de Filipijnen waar ik voorheen verbleef als hier in Mexico, het is allemaal mijn schuld dat het leven in Mexico onbetaalbaar wordt, als ik er niet was geweest waren al die prijsstijgingen niet voorgekomen, en waren er ook meer banen voor Mexicanen, en was het leven een stuk eenvoudiger. En dan krijg je soms ook nog  “el mal de ojo”, “the evil eye”, een soort onuitgesproken vervloeking simpelweg opgelegd door 1 blik, die boekdelen spreekt overigens.

Ik gooi mijn ontdekkingen van vandaag maar in dat vakje “algemene Kennis over Mexico” en daar laat ik het bij.

Wil jij praten over een leven in Mexico?

Boek dan jouw persoonlijke tijd met mij via mijn andere website.