Het Immigratiekantoor in Merida

Ik mocht geen foto’s maken, de bewaking was er strikt in, liever hebben ze dat je helemaal geen telefoon mee naar binnen neemt. Als het je lukt om binnen te komen! En kijk je binnen alleen op je telefoon om te zien hoe laat het is, hijgt er al iemand in je nek om je erop te attenderen dat telefoons ten strengste verboden zijn. 

Maar zoals ik al schrijf, “als het je al lukt om binnen te komen”. Het is lang geleden dat ik zo’n corrupt en slecht georganiseerd INM kantoor heb gezien. Kijk, Cancun en Playa del Carmen zijn een chaos en staan bekend om hun strakke regime en lange wachttijden, heel foute immigratie advocaten, enz. maar dit kantoor sloeg echt alles.

Verwend met het rustige kantoor in La Paz, waar je op afspraak komt, en dus nooit langer dan 10 minuten zit te wachten, uiterst efficiënt geholpen wordt door vriendelijke staf die je welkom heet, was de ervaring bij het kantoor van immigratie in Merida een ware nachtmerrie.

INM kantoren zijn geregeld vanuit de Federale overheid, maar veel kantoren zijn koninkrijkjes op zich, het hoofd van dienst luistert vaak naar de vele (steekpenningen betalende) immigratie advocaten en laat hen de dienst bepalen, zo ook in Merida, maar daar is meer aan de hand wat niet klopt. En ik wil daar best eens over kletsen bij AMLO bij een kopje thee.

De kantooruren zijn landelijk tot 13.00 uur. Maar dit kantoor werkt de minimale rij weg en dan gaat het dicht. Oh, ze zijn er nog wel, maar je komt er niet meer in, En je moet behoorlijk praten wil je ze overtuigen van je recht om binnen openingstijden geholpen te worden.

Maar laat ik beginnen bij het begin.

De rij bij het INM kantoor in Merida

Er zijn geen rustige dagen, elke dag is druk, dat is in de meeste kantoren van Immigratie zo, maar het is maar net hoe efficiënt het kantoor met die drukte omgaat. In Cancun, waar het ook druk is, is het aan de bewaking om orde in de chaos te scheppen. Hier in Merida doet een INM medewerker dat. Op een tijdstip ergens tussen 8 en 9 uur in de ochtend. En soms wat eerder, maar nooit later dan 9 uur. Maar het is belangrijk dat jij er bent als die rij gevormd wordt, want als je te laat bent, moet je de volgende dag terugkomen. Dus hoe weet je nu hoe laat je daar moet zijn dan?

Sommige mensen, in pure wanhoop gaan om 6 uur al in die rij staan, in de hoop die dag wel geholpen te worden. Sommigen zijn al op hun derde dag als ik met wat mensen praat. Schandalig! Temeer om wat er straks komt, die wetenschap als je wel naar binnen mag zonder rij en wat je dan ontdekt. Dus blijf lezen!

Maar stel je bent er, en de rij wordt gevormd, dan ga je zitten in de tent, niet eens binnen, nee, in de tent buiten, in de blerende zon onder een plastic dak, er staat wel een joekel van een fan op je gericht, dus zit je op de eerste rij dan waait je pruik af zeg maar, maar je zit in de hitte buiten, dus neem water mee!! En geduld, en een boek en laat je telefoon vanaf dat moment maar in je zak.

Kom je te laat, dan heb je kans dat je toch nog in de tent mag zitten op de stoel van een zogenaamd Coyote, iemand die in die rij is gaan staan om zijn plek aan jou te verkopen. Je moet het zelf weten, maar ik zou nooit betalen voor iets waar ik wettelijk gezien gratis recht op heb. Maar ja, je zal maar tegen je deadline aanzitten met je procedure…….Oh ja, en voor je het vraagt: nee, mensen met een immigratie advocaat hoeven niet in de rij, die lopen gewoon naar binnen. En zo wordt corruptie dus in stand gehouden, want die 800 US$ die jij minimaal betaald aan die immigratie advocaat verdwijnt deels in de zakken van de Immigratie medewerkers.

Het wachten

Die mensen die in de tent zitten, worden die dag geholpen en als je mazzel hebt voor 12 uur. Ben je niet toegelaten tot de tent heb je te horen gekregen dat je morgen weer kunt proberen. Zie je de achterlijkheid van het systeem? Wat doen ze dan na 12 uur? Nou dat ga ik vertellen. Maar geloof me als je daar zit te wachten krommen je tenen elke keer als je iedereen voor ziet gaan terwijl jij daar met zweet op je kop wanhopig probeert je papieren kreukvrij te houden onder het geweld van hitte en de fan. (hij is echt mega!)

Maar je bent aan de beurt……Yeah, je mag naar binnen. De deur naar het heilige der heilige gaat op een kiertje open en je mag je door dat kiertje wurmen……..

Eenmaal binnen

Eenmaal binnen heb je geen tijd om om je heen te kijken want je wordt gelijk naar het grote boek van Sinterklaas gedwongen op zeer onvriendelijke wijze waarin je je naam, nationaliteit en tijd van binnenkomst moet opschrijven. Echt die boeken…..niemand doet er ooit wat mee, maar goed, de bewaking is er heel strikt in, bijna zoals ik me voorstel dat een kampcommandant in de tweede wereldoorlog een concentratie kamp bestuurde. En dan mag je gaan zitten, in een bijna lege ruimte, want er zit niemand binnen! Alleen jij en een paar wachtenden voor de loketten, voor elk loket 1 wachtende.

Waarom dan mensen in de hitte laten zitten als je ook heerlijk koel binnen ruimte hebt?

Je gaat op de stoel zitten bij het loket wat achter het pasfoto-scherm verstopt zit, een tafel met een sacherijnige medewerker die de tramite afhandelt. Het is net de wachtkamer van de tandarts. In de doodse bijna gewijde stilte je hoort alleen de medewerkers en af en toe wat gemompel van de persoon voor het loket.

Kijk, in Cancun is het druk, buiten EN binnen, het stikt er van de mensen, er wordt keihard gewerkt , er is geroezemoes, geluiden van gestempeld de printer piept, iemand roept wat, en dat maakt het wachten redelijk lonend want je ziet ze hun stinkende best doen, hetzelfde in Playa del Carmen. In La Paz is nooit een rij, want: afspraken, die je overigens online maakt, dus heerlijk relaxt daar alles. Maar hier in Merida? Ik was ernstig van de leg door de onvriendelijke houding van dit personeel.

Nu ja, als je aan de beurt bent doe je wat je moet doen, grappig is wel dat je hier wel mee mag kijken op het scherm en je hele immigratiedossier kunt zien, maar verder is het niet veel bijzonders. Ze werken je overduidelijk graag snel naar buiten. En vriendelijkheid past niet in het profiel van de medewerkers.

Ik ging niet in de rij, lekker puh!

Ik kwam veel te laat voor de rij, wist ik veel, dus ik mocht er niet in, met een smoesje werd mij vertelt dat dit echt alles was wat ze aankonden en dat ik de volgende dag terug moest komen. Tja, de tent zat vol, ik was er om kwart over 9. Dan maar een andere dag. Arnan sacherijnig, die staat zelden zo vroeg op als we niet reizen en hij haat bureaucratie dus die had niet zijn vrolijkste humeur mee. We besloten naar de mall te gaan, en daar te ontbijten.

Maar op de terugweg was de tent leeg, half 12, wow, dan kunnen we dus nog ruim naar binnen! Nou, dat ging niet zo makkelijk.

Want de taart bij de deur herkende me natuurlijk van vanmorgen. Dus die zei: ik heb al je gezegd, morgen weer. Ja, maar toen zei u dat het kwam omdat de tent vol zat en u niet dacht dat er ruimte was, nu is de tent leeg, het kantoor is nog anderhalf uur open en het kan dus prima. Morgen terugkomen, snauwde ze, en ze wilde de deur dichtdoen.

En dan opeens spreek ik best wel goed Spaans. Hopla, klets, klets, regels, openingstijden, klantvriendelijkheid, ik trok alle registers open. Ze zuchtte en liet ons naar binnen. Lege ruimte, geen medewerker te zien op 1 na.

Moet je je indenken hoeveel mensen elke dag terugkomen die zich weg laten sturen vanwege dit deur regime?

Helaas had Arnan een fout in zijn papieren, ik zei het nog tegen hem, maar hij eigenwijs zei dat het zo goed was. Maar we mocht niet door, ik denk ook een beetje het sacherijn van de medewerker die zich door mij voor het blok gezet voelde, maar toch, we werden verzocht weg te gaan en de papieren opnieuw in te vullen. Het gaat alleen om een adreswijziging doorgeven hé,  het is niet dat we een ID kaart willen ofzo, en we zitten al 4 jaar braaf in het systeem!

Anyway, ik zeg: moeten we dan in de rij? Nee dat hoefde niet, gewoon rond een uur of 12 komen.

Kijk…….rond een uur of twaalf is het daar dus leeg,  <== dat is een tip!! Denk er even over na! je kunt het proberen natuurlijk! Officieel moeten ze je helpen………

De volgende dag terug, weer dat deur regime

Wij de volgende dag terug, maar we mochten er niet in. Want rij, ochtend, toewijzen van plekken……zucht…..dus ik word boos, ik bedoel maar wat is dit voor een kut kantoor? En dat allemaal door een minikiertje van de deur, zo onvriendelijk. We werden genegeerd, en opeens drong Arnan voor (er komen tientallen mensen aan een dichte deur daar!) en zei: maar wij wachten nu ook al een half uur, we hoeven alleen even dit af te geven en dan zijn we klaar! Ietsje grotere kier en ik zei: de mevrouw die gisteren achter de receptie zat zei dat we niet in de rij hoefden, we misten 1 naam, en nu zijn we compleet. Alles is klaar, het is een kwestie van afstempelen en we zijn weer weg. Geen reactie, en de deur ging dicht. Ik heb inmiddels nu ook een sacherijnige kop.

Zo klantonvriendelijk ben ik werkelijk nog nooit bij een loket van de Mexicaanse overheid behandelt.

Maar dan gaat na 10 minuten de deur weer open, we mogen naar binnen en mogen in die lege ruimte gaan zitten. Naast mij zit een Argentijnse, haar vierde dag. Ze krijgt boos te horen dat ze 1 dag overtijd is, en zegt vinnig: dan moeten jullie mensen helpen, ik was hier dagen achtereen, ruim op tijd, maar jullie deur regime……..

Weer wil de mevrouw van loket twee waar wij moeten zijn ons negeren. Ik zwaai naar haar als ze alweer wat anders gaat doen. Hola, zeg ik vrolijk, recuerda? Herinnert u zich mij? We hebben nu de naam correct op het document, u zei gisteren dat we dan wel even tussendoor mochten. (ik blijf stug beleefd en “u” zeggen)

Mijn stem klinkt luid in de lege ruimte. Het lijkt trouwens wel een oude slagerij ofzo waar ze zitten. Maar dat terzijde. Ze knikt zuur naar me en buigt naar haar collega aan loket 1. Mompel mompel het gaat duidelijk over ons, want loket 1 werpt steelse blikken naar ons. Dan wenkt ze en zegt: ga maar naar loket 1.

Bij loket 1 moet ik weer het hele verhaal vertellen, waarom het gisteren niet lukte, en waarom we vandaag terug zijn en waarom we niet in de rij staan. En opeens zegt ze bot: spreek je Engels? Ze tutoyeert me…..dat is vreselijk onbeschoft, want ik “Usted” haar…….ja, zeg ik ik spreek Engels, en ze gaat in het Engels verder, slechter Engels dan mijn Spaans en moeilijk verstaanbaar achter een masker. (Ik haat die maskers!!)

Maar goed, lang verhaal kort, ons adres is gewijzigd. Terwijl we naar buiten lopen pingt de email en hebben we bevestiging 1 al binnen, nog voor ik thuis ben heb ik ook de brief in de mail dat ik officieel in Merida sta geregistreerd.

Dat kan dan weer wel supersnel, en zonder controle……..