Ik voel me bevoorrecht

Op deze tweede kerstdag lees jij een blog wat ik in de week voorafgaand schreef. Ik zat thuis, thuis is momenteel Merida Mexico, en het is koud. Nee, Mexico ligt niet in de tropen. En het kan er gruwelijk koud zijn in contrast met  de hitte. 

Maar ik ga niet over het klimaat schrijven, dat deed ik al eerder een keer, op deze website en op de website Leaving Holland. (lees ook:  Het weer in Merida Yucatan Mexico De link opent in een nieuwe tab)

De reden waarom ik schreef dat het koud was is omdat ik eigenlijk al dagen in een soort mopperstemming was. De kou brengt ongemakken zoals stramme gewrichten en pijnlijke spieren, omdat mijn fibromyalgie weer opspeelt. Maar 1 ibuprofennetje en een warme douche later zit ik op de rand van mijn bed en staar naar mijn kledingkast en denk: ik voel me bevoorrecht.

En nu, nu de zon door de kille ochtendlucht probeert de temperatuur wat op te krikken en mijn woonkamer prachtig verlicht denk ik het weer: ik voel me bevoorrecht.

Ik heb een leuk huis, er is van alles over te mopperen maar het is een leuk huis, ik richtte het grotendeels zelf in, dus het is voor het eerst in al die emigratiejaren waarin ik huizen huurden die door anderen waren ingericht, ook mijn smaak, mijn spulletjes. En dat is een fijn gevoel, dat is toch net even meer ’thuiskomen’ na een lange dag dan in de meubels van een ander.

Ik bak appeltaart en lasagna in mijn eigen oven en niet in een oven die bol staat van de vettigheid van vorige bewoners. Ook dat maakt dat ik me bevoorrecht voel. Maar vanmorgen was het vooral mijn kledingkast die me blij maakte. Mijn nieuwe aankopen in de uitverkoop van Springfield, een normaal gesproken veel te dure winkel voor mij, en mijn aankopen in Playa del Carmen bij Old Navy, maken dat ik blij ben met mijn kleding. Geen troep meer van Suburbia en vage mannenbroeken van Amazon. Maar gewoon lekker linnen kleding, prachtige katoen, en echte spijkerbroeken. En weet je? Ik heb nog nooit zoveel kleding gehad als nu.

Mijn kast is een kleurrijk geheel van mooie stoffen en patronen waar ik blij van word.

Tot zover mijn contente gevoel over mijn aardse bezittingen.

Ik voel me ook over andere zaken bevoorrecht, voornamelijk over het feit dat ik de regie over mijn eigen leven terug heb. Ik las vanmorgen een reactie van iemand op mijn website, en ik dacht: ja triest eigenlijk, dat je in het welvarende goed georganiseerde Nederland momenteel zo druk bent met geld verdienen voor de overheid, en steeds meer regels krijgt voor “jouw veiligheid en gemak” waardoor je steeds minder autonoom wordt. (lees ook Vrijheid blijheid, of toch niet?)

Ik ben zo blij dat ik de regie over mijn eigen leven terug heb en zo weinig te maken heb met overheden en overheidszaken. Ooit was ik die regie helemaal kwijt en ik was afhankelijk van de grillen en grollen van het UWV en de gemeente, die over van alles wilden beslissen mits ik maar alles op tafel gooide als het ging om mijn financiële administratie. Ik zat finaal aan de grond en in een diepe put. En nu? Ruim 8 jaar later, kijk mij nu!?

Omgeschoold op eigen kracht, nieuw beroep, mijn dreigende dakloosheid in Nederland heb ik omgezet in een nieuwe levensstijl en ik heb eindelijk leren motorrijden iets wat ik al mijn hele leven van droomde (tot 2015!) En nu reis ik op een motor over de wereld. Ik reed in de Filipijnen en nu in Mexico, ik reis, ik woon in hotels, ik heb een geweldig leven, ook al is het nu erg koud.

Ik ben succesvol in wat ik doe, ik vind het leuk wat ik doe, ik kan rondkomen van een bedrag waar menig Nederlander van droomt dat hij er van kan leven, en ik kan zomaar ook besluiten dat bedrag te verhogen, want die financiële ruimte is er ook. Ik ben hoewel mijn single status soms tenenkrommend alleen is, zo vrij als een vogeltje en ik kan doen en laten wat ik wil. (lees ook op mijn andere website: Leaving Holland Leven van een jaarinkomen van 9.500 euro )

Ik ben echt bevoorrecht.

Kijk, overal kun je wel iets over vinden om over te mopperen, en ik ben een ster in mopperen. Ik heb het tot een kunst verheven om over van alles en nog wat te zeiken, ik verdien er zelfs een deel van mijn boterham mee, met dat gezeik. Maar dat allemaal op de weegschaal leggend en dan kijken naar welke kant hij doorslaat, is dat toch wel naar de positieve kant: want ik ben een bevoorrecht mens.

Elke dag lekker uit eten, de mooiste plekken van de wereld bezoeken en maar een paar uurtjes per week werken met werk wat ik superleuk vind. Ook dat.

Man, wat een geweldig leven heb ik, en wat een leuke kleding ook!! Hahahaha, want daar begon het mee vandaag: mijn prachtige nieuwe kleding.

Ik hoop dat jullie kerstdagen leuk waren, mijne zijn gevuld met lange wandelingen, lasagna dus en appeltaart met slagroom. En voor de toekomst: Ik wens jullie een fantastisch 2024!